Doe maar of je gek bent

het went wel
en
het helpt heus wel
dit is je enige uitweg
tot ontsnappen
uit je zieligheid

is het gek zijn
een gevolg van
je schuldig zijn?
zachtjes aangepraat
je levenspad uitgekaart?

je denken gedrenkt in een zoete
marinade van waanzin
gekruid met het bittere bouquet
van geloof en bijgeloof

je zalige onredelijkheid
gistend tot ze overloopt
van straal naar beek naar stroom
tot in zeeën uitgebraakte vortigheid

Le Miel

Twijfel voor de geldautomaat

net wist ik het nummer nog
kan geen namen meer onthouden
ook de data ben ik kwijt

wormen knagen diepe gangen
lonken door een oogbol mee
’k proef de meest bizarre smaken
ruik de twijfels in de lucht

alchemistjes in mijn hoofd
tappen nieuwe sappen af
rijpend in een lekkend vat
nijver en met helse vaart
onbedacht voor ’t slipgevaar

vuurwerk in mijn leidingnet
knetters in de haarspeldbochten
schimmen in de vale krochten
van mijn dampend schedeldak

in het volle schijnsel van de maan
in de ijzigheid van mijn bestaan
huilen duizend wolven in mijn hart
mieren spuien zure zinnen
door de wortels van mijn ziel

kan de jeuk niet meer bedwingen
horens groeien uit mijn hoofd
lachend om de dwaze dingen
om dat wenen klammig voelt

plaats mij boven alle dingen
vandaag ben ik Napoleon

Le Miel

Ik heb de gek zien lopen

en dacht dat hij verdrietig was
vandaag is eens te meer gebleken
dat ik het niet bij ’t rechte eindje had

met spottende gelukzaligheid
liep hij langs bebloemde beemden
langs paden die ook wij bebeenden
plukte hij boeketten zonneschijn

wat wij toen echer niet beproefden
was het zalig niets te doen
het onbezonnen mee genieten
van licht dat op de vijver kaatst

van geurend gras
en naakte tieten
om onbezonnen gek te doen

nu voel ik oud en ongemakken
en spiegel ik mijn dommigheid
de gek heeft ook een plaats in ’t leven
het wijzen op vergankelijkheid

Le Miel

In bittere ernst en vol ervaring

sta ik te kwaken vanop mijn stoel
druk bezig met het doen en laten
met oordeel over goed fatsoen

en s’avonds dan deel ik het laken
met gekke stemmen in mijn hoofd
ik vaar het diepe duister binnen
beleef de schaamte van de dag

ik sidder van mijn wildste dromen
van dat, wat je niet weten wil
ik schud de katten uit de bomen
ik plaag ze minzaam
ik dwing ze
hoe ik wil

om s’ochtends zurig te ontwaken
in sappen geurend blauw van angst
in tocht gezet door bitse woorden
uit gedachten die onbuigzaam zijn

ik zie de vlekken in mijn kussen
en zie daarin je oordeel staan
ik lees in jou tekens andere verhalen
en laat me boeien door jou woord

Le Miel

’t Ol van Pluto voor kinderen

Mijn opa staat vaak voor het venster

en praat tot ieder in de straat
met veel gebaren, soms heel plechtig
brengt hij verslag van wat is gebeurd
dan fluistert hij van wat komen zal

de vogels die bepraat hij ’t liefst
en uit geleerde boeken
probeert hij oma’s kat te vervloeken

soms doet hij ook een rondedans
en draagt hij twee linkerschoenen
een bonte stropdas
en een keukenschort

mijn opa kent veel geheimen
en dat maakt hem net zo speciaal
mijn opa kan ik alles zeggen
hij zet het om in “schijnbaar” brabbeltaal

ik ken mijn opa heel wat langer
en weet dat je
indien je luisteren kan
zijn grootste schatten kan ontdekken
zijn allergrootste die ken ik al

als opa na een drukke dag
zijn hoofd naast oma te pitten legt
dan weet ik dat hij altijd zegt
het liefste kind ter wereld
dat ben “ik” zeg!

Le Miel