In de wereld rond mij

zijn er pestkoppen bij

en die voelen zich blijkbaar

gemakkelijk en vrij

 

om te kwetsen, te pesten,

te zeggen wat ze denken.

Ze maken steeds moppen

en kunnen nooit stoppen.

 

‘t Is stom, het is dom,

het is laag, toch geen vraag.

Ga toch weg, dikke pech,

ja echt, ’t is slecht.

 

’t Is slecht dat gepest,

het is rot, het is laf.

Als je pest, trap het af,

ga terug en wel vlug.

 

Hoepel op, in een hoek,

lees een boek, eet een koek.

Wat ik zoek,

is een vriend met een vriendelijke look.

 

Ruzie hier, ruzie daar,

hou toch op, ’t is niet waar!

Hou je kop, het is naar,

het is zo’n zwak gebaar!

 

Wat je koos maakt me boos.

Ik wil spelen,’k wil delen,

niet laten te praten,

laat liever die daden.

 

Stop maar hoor, geen verhoor,

je verloor, heb je ’t door.

Je moet leren ‘t te keren

en ruzie afzweren

 

en leren te praten

want ‘t eindigt met tranen.

Wat je doet met gemak

dat is zwak, wist je dat?

 

Je zegt: “ ‘k heb een rare neus “,

ewel ‘k heb geen keus.

Heus, ’t is niet leuk,

’t is gemeen, ’t geeft een deuk.

 

’t Is triestig, ’t is mistig,

’t is stout, het is koud.

Het is zwak, het is flauw.

Alstublieft, praat toch lief.

 

’t Is triestig, ’t is mistig,

’t is stout, het is koud.

Het is zwak, het is flauw,

helemaal fout!

 

…’t is triestig, ’t is mistig – ’t is stout, het is koud – het is zwak, het is flauw – alstublieft, praat toch lief –

helemaal fout! , …