De eer om met jou te mogen spreken die strekt onmetelijk voor ons uit ontelbaar zijn de harten die jij kon vangen 

in dat ogenblik
waar ernst zich schrok in bulderend lachen 

ik heb een bloem nooit meer zien blozen wanneer jij haar had belicht
haar had bestoven met je glimlach
en had veroverd met een schattig woord 

hoe schalks je dartelend betrappen van onze kleine nukken
je scherpstellen in een oogopslag
en als de bliksem ze wist in te schatten en te verzilveren met een grap 

of door een kwinkslag uit te delen verveling wist te wissen
door ’t kijken naar de vogel
die fladdert in ’t velourse duister zacht tikkend op ons venster lieflijk wispert 

ik ben er nog 

hoe grappig ook
zo diep kon jij beroeren
je inleven in het schijnsel van de zon dat lichtjes streelde op het werelds leed jij trooster van beproefden 

tussen zon en maan
dag ketje dat vertrok naar de sterren waar je ook bent
bespeel ons met je licht
dat schittert uit je ogen 

Voor Paul Meester van het licht 

Nik Honinckx dinsdag 19 mei 2020