Nu mijn laatste blad is afgevallen

rest mijn takken weinig nut
kooiend slechts de leegte van donkere dagen
opgedragen aan de eenzaamheid

zure weemoed knaagt schors
jichtig scheef en grillig uitgerokken
steek ik af in tegenlicht

licht dat lucht onleesbaar maakt
ongefilterd ijzig koud
staalhard
vlug vermoeid

plots uitgedoofd in zwarte inkt

dekkend zwart
afdekkend zwart, om te beschermen?
om te vermijden dat ‘het’ zichtbaar wordt

het woord dat niet mag worden uitgesproken
de wens die in mijn wortels kluist
de vurigheid die schaamteloos een loop neemt
met mijn levenssappen

mijn hitte wordt in nevels afgevoerd
sierig slierend tussen hete schoorstenen
van de stad

in duisternis smeed ik mijn plannen
die weldra botten in je ijle lucht

ik zal je levenslucht besmetten
je zuurstof wordt mijn eigendom
in lentebloesem in alle flair
zal ik je medeplichtig maken

je merkt het niet, hou je maar dom

Le Miel

Ik lees

je zwarte gedachten
iedere morgen in mijn kop
dampend vluchtig
breng je mij de prognose van mijn dag

liefst zwart
zonder toegevoegde zoetigheid
ongezouten puur

je milde bitterheid weet me te troosten
heet druppel je binnen
en kronkelt door mijn gangen
je wist de beslommeringen van
mijn nacht en tempert mijn verlangen

zwart wist zwart

je pist mijn dromen uit

Le Miel

Ik leef nu

in je grijze zone
je hebt mijn kaarten uitgezet
gedachten hebben vaste plooien
ik hoef geen woorden
slechts een gebaar

ik zie in jou de zeven dwergen
je krijgt echt alles voor elkaar
met zeventig kleine vingers trommel jij
geheime code op mijn ruggengraat

mystieke sfinxe ogen
je zachte lippen
nooit gelogen

je huis met zachte wanden
je roze gelukzaligheid
kleine waaghals
dansend op mijn slappe koord
gespannen tussen twijfels en beter doen
of niet te doen

zoekend in de donkere nacht

sleur ik je mee
en weet me steeds te strikken
in je net
een vlechtwerk van je rede
en je goedheid van iedere dag

Sneeuwwitje maakt mijn dag!

opgedragen aan Hilde (25 jaar samen)

Le Miel

Zwart werd grijs

omdat je milder werd?
omdat je denkt
ik heb het duister overwonnen!
omdat je denkt dat je
door listigheid het pleit reeds hebt gewonnen
droom maar dwaas
en sluit je ogen

de duisternis heeft je bedrogen

Le Miel

Nacht

schemer zacht mijn ogen binnen
filter de spitse lichtigheid
vul mijn geest met zachte leegte
breng wat rust in mijn gemoed

in je duister kan ik vergeten
zwart gordijn van onverschilligheid

in je watten wolken lomigheid
krijgen mijn zwakste plekken steun

je lichaam met je diepe holtes
omsluiten menig donkere ziel
ook die die men verloren waant
genieten in jou geborgenheid

beschermt tegen overgulzige blikken
en ongezonde bemoeienis

van wie er nu is
en later worden zal

Le Miel

Wit

dat priemt in ieders ogen
te vaak ben je gefakete zuiverheid
dikke poederlaag
met wat moeite vlug verstoven
tot een diepe ledigheid

wit
ultieme menging van de kleuren
weerkaatsing van de killigheid
wijsheid in verkalking
proper
in de kiem gesmoord
zwart verbrand tot grijze as

wit
de lichtflits in mijn zwarte dromen
zwart en wit in schaak gezet
duizelig van je schuifpatronen
veel te scherp
in ’t hart gegriefd
’t geweten middendoor gekliefd

wit
je strengheid
niet in te schatten
je smetvrees op alert gezet
moeilijk om in rijm te zetten
bleken doe je ’t grijze woord

Le Miel

Van zwart verbrand

verrees
uit grijze as
je witte rook
om op te lossen
in de herinnering

herinnering die verbleken zal
tot ieder spoor is uitgewist
witter in het witste licht

zuiver uitgefilterd puur
en onbezoedeld
neutraal maar overal aanwezig
altijd
smaakloos
geurloos
kleurloos
en ontastbaar

fris als het ochtendgloren

Le Miel

Wanneer

twee schaduwen elkaar overlappen
en hun doorsnede een warme donkerheid bereikt
dan weet ik
dat we samen zijn
verstrengeld in gedachten en in geest

wanneer de zon jouw schaduw langer maakt
dan weet ik dat je blijft
zelfs als je schaduw stil verdwijnt
en opgeslorpt wordt in het zwartste zwart

de zwartheid die ik niet meer hoef te vrezen
mijn donkere nacht
onder het deken van jouw geborgenheid

Le Miel

Flair Obscur voor kinderen

Middernacht

wordt alles anders
als je ten minste streng je ogen sluit
speelgoed komt dan plots tot leven
beren vallen zich een buil

Tasji wist het duister te bedriegen
oefende dagen aan een stuk
spleetjes trekken met haar ogen
loeren tussen lange wimpers
en op een nacht was het gelukt

stiekem loerend van onder ‘t deken
‘t hartje bonzend
tik tak tik
twaalf uur floot toen de koekoek

en de teddy trok zijn broek op
barbiepop die schonk de koffie
in mama’s beste theeservies
alle andere poppemiekes
dansten op sympathieke melodietjes

Indiaan danste de regendans
regen viel met helse bakken
en mijn bedje werd kletsnat

Le Miel

Laat het lichtje

straks maar branden
en de deur mag op een kier

Kijk eens even onder ‘t bed
en blaas de zeewier-dieren weg

Om te varen in het schuitje
rustig rustig rustig varen
eerst de deken openslaan dan
beide billen op het bed

Kussen draaien, viermaal rond
en voeten – gelijktijdig -van de grond

Nu dan ‘dag’ aan alle dingen,
hoofdje leg ik langzaam neer-
sluit de ogen, sluit de deuren

Veilig in mijn waterschip-
en spacekapsule,
blaas ik alle daglucht uit mijn lijf

Echt nu kan er niets gebeuren
ik vaar mijn verre reizen
terwijl ik, als een ster,
op t water drijf

Le Miel