woorden ze parelen
fluwelen je lippen
verstuiven de sterren geplukt uit de nacht

je zinnen ze snoeren gedachten
ontkruisen de zwaarden
verbliksemen de machten
ze voeden de maan voor een lichtende nacht

jij bindt en
jij bundelt
het nieuwe

gewoon

de letters van d’onzin ze vloeien van ’t blad
ze clusteren samen tot donkere wolk
verschuilen de klaarte
die je schenkt iedere dag

ondankshet kost geen moeite
je pracht te ontdekken
je droom te ontdekken achter donkere wolk

je droomt steeds luidop
en klinkt kristalklaar

als dauw in een bloemkelk
die drupt op ons hart
als de trouw in de ogen tijdens ’t glinsterende zwart
als lieflijk gekwetter van kinderen in ’t groen

verwonder de kijk
op de roos in de tuin
verstom de klank uit de bek van het slecht
verlief onze gedachten
verbloem onze dromen
verfijn onze smaken
verzoet onze smart

onoverwinnelijk kind van de zon 
je bent geboren om nieuwen er gewoon te zijn
verwonder mij

Geschreven voor de dienaars van de muze

Nik Honinckx – 27 december 2020